اپليكيشن‌ها و سرويس‌هاي جانبي مي‌توانند به اپل كمك كنند تا كمتر بر فروش سخت‌افزار متكي باشد و نوسان سوددهي خود را به حداقل ميزان ممكن برساند.
برخلاف تصور عموم مردم، اپل يك شركت سخت‌افزاري به شمار نمي‌رود و به‌عنوان فعال كاملا نرم‌افزاري نيز شناخته نمي‌شود. در حقيقت اپل توانسته است به كمك ميليون‌ها توسعه‌دهنده در سراسر جهان، شبكه‌اي از نرم‌افزارها و سرويس‌هاي گوناگون را براي ۱.۳ ميليارد دستگاه فعال خود فراهم آورد. اين شبكه موجب شده است اپل به‌عنوان دارنده اكوسيستمي وسيع شناخته شود كه از جنبه‌هاي مختلف، براي اين شركت و همكاران آن درآمد به ارمغان مي‌آورد.
براي چندين سال درآمد اصلي اپل به ميزان فروش گوشي‌هاي آيفون وابسته بود. اما به لطف توسعه سرويس‌ها و خدمات جانبي، اين روند ادامه پيدا نكرد. امروزه اپل ثابت كرده است كه ديگر براي سوددهي به عرضه نسل‌هاي جديد آيفون نيازي ندارد و مي‌تواند از روش‌هاي گوناگون، سوددهي خود را تضمين كند.
اما بين سياست‌هاي كلي اپل تضاد محسوسي ديده مي‌شود. در چند سال گذشته قيمت محصولات اين شركت به‌صورت پيوسته افزايش يافته و در سوي ديگر سوددهي آن بيشتر از هر زمان ديگري وابسته به خدمات و سرويس‌هاي نرم‌افزاري است. افزايش قيمت دستگاه‌ها نشان مي‌دهد كه كسب سود از فروش براي اپل مهم‌تر از رواج استفاده از دستگاه‌هاي اين شركت است. اما اگر اپل مي‌خواهد درآمد بيشتري از خدمات جانبي كسب كند، بايد بر رواج و افزايش محبوبيت محصولات خود تأكيد بيشتري داشته باشد و اين امر با كاهش قيمت و رساندن قيمت به سطح توان خريد عموم مردم ميسر مي‌شود.
مي‌توان مشاهده كرد كه در چند سال گذشته قيمت آيفون به‌صورت پيوسته شاهد افزايش بوده و حجم دستگاه‌هاي فروخته‌شده نيز نسبت به نسل‌هاي گذشته كاهش يافته است. هم‌چنين شواهد نشان مي‌دهد كه بسياري از كاربران، استفاده از آيفون قديمي خود را به خريد جديدترين مدل ترجيح مي‌دهند. در واقع هيچ شركت بزرگ فناوري در سال‌هاي گذشته نتوانسته است همانند اپل با افزايش دادن قيمت محصولات موجب از دست رفتن خريداران دستگاه‌هاي جديد خود شود. اما شايد يك تغيير اساسي در رابطه با درآمدهاي جانبي بتواند اين روند را به چرخه‌اي پربازده با سوددهي بالا تبديل كند.
همانطور كه تيم كوك در سال ۲۰۱۶ پيش‌بيني كرد، درآمدهاي غير مستقيم اپل اكنون به اندازه سوددهي يك موسسه در ليست ۱۰۰ شركت برتر مجله فورچن است. در سال ۲۰۱۷ ميزان سود اين شركت از سرويس‌هايي مانند اپل موزيك، فروش و اجاره ويديو، كتاب، اپليكيشن (به همراه خريدها و تبليغات درون‌برنامه‌اي) و فضاي ذخيره‌سازي ابري به ۳۱.۱۵ ميليارد دلار رسيده است. هم‌چنين مبلغي كه گوگل براي باقي ماندن به‌عنوان جستجوگر پيش‌فرض در آيفون به اپل پرداخت مي‌كند در اين رقم لحاظ شده است. از نگاهي ديگر مي‌توان گفت كه اپل قصد دارد از هر دستگاه فعال خود در سال، ۲۶ دلار درآمد كسب كند كه تعداد آن‌ها به ۱.۳ ميليارد مي‌رسد. براي مقايسه مي‌توان به درآمد فيسبوك از تبليغات اشاره كرد كه سالانه ۲۵ دلار به ازاي هر يك از ۲ ميليارد كاربر اين شبكه است. در اين ميان كاربران ايالات متحده و كانادا به‌عنوان ارزشمندترين مصرف‌كنندگان شناخته مي‌شوند و هر يك از آن‌ها ۲۶.۷۶ دلار در سال درآمد توليد مي‌كند.
كوك گفته است كه مي‌خواهد درآمد اپل از سرويس‌هايش در سال ۲۰۲۰ به دو برابر مقدار آن در ۲۰۱۶ برسد. اگر در طي اين سال‌ها سود فروش آيفون تغييري نكند يا كمتر شود، خدمات و سرويس‌ها به كسب و كار اصلي اپل تبديل خواهند شد. بدون شك اين اتفاق رخ خواهد داد؛ زيرا با افزايش قيمت‌ها، كاربران تمايل بيشتري به استفاده از دستگاه‌هاي قديمي خود خواهند داشت. هوراس دديو كه يكي از تحليلگران اپل به شمار مي‌رود، سرويس‌هاي گوناگون و پشتوانه‌اي از ميليون‌ها توسعه‌دهنده و هزاران شركت را دليل اصلي برتري آيفون مي‌داند.
اقتصاد مبتني بر iOS
بيشتر گوشي‌هاي هوشمند در سراسر جهان از سيستم عامل اندرويد بهره مي‌گيرند؛ اپل هم‌چنان در ايالات متحده و كشورهايي با بازارهاي ارزشمند، قدرتمند ظاهر شده است. دديو وضعيت كنوني اپل را به مايكروسافت در دهه ۹۰ ميلادي تشبيه مي‌كند و مي‌گويد:
در آن سال‌ها مايكروسافت توانست با عرضه ويندوز و برنامه‌هايي كه توسط توسعه‌دهندگان براي آن منتشر مي‌شد، به قدرتي بي‌رقيب تبديل شود كه آسيب‌ناپذير به نظر مي‌رسيد. حتي اگر قانوني ضد انحصارطلبي مايكروسافت توسط دولت فدرال وضع مي‌شد، اين شركت باز هم مي‌توانست سهم عمده بازار را به خود اختصاص دهد.
فروش اپليكيشن و حق اشتراك، درآمد اصلي اپل از اپ‌استور محسوب مي‌شود؛ اما ارزش شبكه اقتصادي iOS بسيار بيشتر به نظر مي‌رسد. كاربران در سطح جهاني سالانه حدود ۴۰ ميليارد دلار صرف خريد اپليكيشن براي محصولات اپل مي‌كنند و اين رقم بيشتر از مقداري است كه صرف تماشاي فيلم در سينما مي‌شود.
در زماني نه‌چندان دور، آيتونز به‌عنوان پادشاه نرم‌افزاري اپل شناخته مي‌شد. اما پس از معرفي آيفون اين روند به‌سرعت تغيير كرد و اپليكيشن‌ها به‌عنوان مهره‌هاي اصلي براي كسب درآمد از كاربران پس از خريد سخت‌افزار شناخته شدند. اپل با معرفي گجت‌هاي متنوع‌تر توانست هر روز سود بيشتري از اين طريق به جيب بزند. تحليلگران روند مشابهي براي دستگاه‌هاي جديد اپل مانند هوم‌پاد و اپل واچ متصور هستند. هم‌چنين مي‌توان به ايرپاد اين شركت اشاره كرد كه موجب مي‌شود خريداران آن تمايل بيشتري به پرداخت حق اشتراك براي سرويس‌هاي موسيقي از جمله اپل موزيك داشته باشند؛ زيرا اين گجت توانسته است گوش دادن به موسيقي و محتواي صوتي را براي كاربران دلنشين‌تر، جذاب‌تر و آسان‌تر كند.
رقابت شديدتر در سخت‌افزار
طبق آمارهاي منتشرشده، درآمد اپل از سرويس‌هاي نرم‌افزاري در هر سه‌ماهه در حال افزايش است. اما در سوي ديگر حوزه سخت‌افزار وضعيت چندان خوشايندي ندارد و درآمد آن فصلي است. در صورتي كه در يك سه‌ماهه آيفون جديدي عرضه شود، شاهد افزايش درآمد سخت‌افزار هستيم كه بر بخش نرم‌افزاري نيز تأثيرگذار است. براي مثال در سه‌ماهه چهارم سال ۲۰۱۷ و هم‌زمان با پايين بودن فروش سخت‌افزار، درآمد سرويس‌ها به ۱۶ درصد رسيد؛ ولي در سه‌ماهه اخير و هم‌زمان با بالا رفتن فروش آيفون ۸ و آيفون ۱۰ شاهد كاهش اين مقدار به ۹.۶ درصد بوده‌ايم. در حقيقت بدون بخش نرم‌افزاري و خدمات جانبي، ماشين چاپ اسكناس اپل بسيار متغير و فصلي عمل خواهد كرد.
بازار كنوني سخت‌افزار بسيار رقابتي است و بازيكنان بسيار بزرگي در آن نقش‌آفريني مي‌كنند. در يكسو شاهد حضور گوگل هستيم كه سيستم عامل اندرويد را به رايگان در اختيار توسعه‌دهندگان و توليدكنندگان قرار مي‌دهد تا از طريق تبليغات و سرويس‌هاي جانبي درآمد كسب كند. آمازون نيز با فروش دستگاه‌هاي ارزان‌قيمت سعي دارد به روش پرداخت حق عضويت از سوي كاربران خود، به سوددهي بيشتري دست پيدا كند. در اين شرايط اپل نيز بايد با ادامه و فروش و پشتيباني مدل‌هاي قديمي‌تر آيفون، سعي داشته باشد سهم بيشتري از كاربران به خود اختصاص دهد؛ حتي اگر اين كار موجب كاهش درآمد از حوزه سخت‌افزار شود.
روشي ديگر براي از بين بردن تضاد ايجادشده بين بخش سخت‌افزار و نرم‌افزار، ايجاد طرحي جامع بر پايه دريافت حق اشتراك از كاربران است. در حال حاضر خريداران آيفون مي‌توانند مبلغ آن را طي ۲۴ ماه بپردازند يا هر سال با پرداخت مبلغي، آيفون قديمي خود را با نسل جديد تعويض كنند. حال فرض كنيد اين طرح براي تمامي محصولات اين شركت اجرا شود و كاربران با پرداخت هزينه مشخصي بتوانند جديدترين محصولات مانند آيفون، ايرپاد، اپل واچ و ساير دستگاه‌ها را در اختيار داشته باشند. چنين برنامه‌اي موجب مي‌شود به ازاي معرفي هر آيفون يا مك جديد، كاربران حداقل يك دلار در روز هزينه كنند. هم‌چنين برخي از مشتريان مبلغ بيشتري براي دسترسي به سرويس‌هاي ويژه پرداخت خواهند كرد. به‌آساني مي‌توان فهميد كه دريافت چنين سود اندكي از سوي هر كاربر به‌صورت پيوسته، با توجه به طيف وسيع مصرف‌كنندگان اين شركت، مي‌تواند سود كلاني در پي داشته باشد.
اپل مي‌تواند به كمك سرويس سلامت، حق اشتراك فضاي ابري، فروش موسيقي و برنامه‌هاي منتشرشده براي دستگاه‌هاي مختلف خود، از ايجاد نوسان در سوددهي خود جلوگيري كند و به درآمدي پايدار و قابل پيش‌بيني بر اساس دريافت حق اشتراك، سرويس‌ها و خدمات جانبي دست پيدا كند.
- چهارشنبه ۱۶ اسفند ۹۶ ۱۲:۰۱
- ۱۳۷ بازديد
- ۰ نظر